مطالعه اثرات هیستولوژیک آگونیست هورمون آزادکننده گنادوتروپین (بوسرلین) بر روی بافت اپیدیدیم موش‌های صحرایی نابالغ

زمینه و هدف:: اپیدیدیم از نظر رشد و حفظ ساختمان وابسته به تستوسترون است که ترشح آن وابسته به هورمون‌های گنادوتروپین هیپوفیزی است، ترشح گنادوتروپین‌ها هم تحت کنترل هورمون‌های آزادکننده هیپوتالاموس(GnRH) می‌باشد. استفاده از آنالوگ‌های GnRH می‌تواند محور هیپوفیزی-گنادی را مختل نماید. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثرات آگونیست GnRH (بوسرلین) بر روی بافت اپیدیدیم موش‌های صحرایی نابالغ است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی تعداد بیست سر موش صحرایی نابالغ 25 روزه از خانه حیوانات دانشکده پزشکی به صورت غیرتصادفی و در دسترس تهیه و به چهار گروه (5=n) تقسیم شدند. از بین چهار گروه، دو گروه آزمایش اول و دوم و دو گروه دیگر کنترل اول و دوم در نظر گرفته شدند. به گروه‌های آزمایش، هر کدام mg/kg 1/0 بوسرلین و به گروه‌های کنترل ml 1/0 سرم فیزیولوژیک به مدت پنج روز تزریق و سپس به ترتیب در روز 30 گروه آزمایش و کنترل اول و در روز 35 گروه آزمایش و کنترل دوم تشریح شدند. داده‌های به دست آمده بعد از بررسی با میکروسکوپ مجهز به عدسی مدرج مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته‌ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ارتفاع اپیتلیوم و قطر لومن در گروه آزمایش اول و آزمایش دوم نسبت به گروه کنترل اول، افزایش معناداری یافته است (05/0 p≤). در مقایسه بین گروه آزمایش دوم و گروه کنترل دوم فقط افزایش ارتفاع اپی‌تلیوم معنادار بود ولی قطر لومن افزایش معناداری را نشان نداد. در حالی‌که ضخامت عضله صاف دیواره اپیدیدیم در بین گروه‌های آزمایش و کنترل، اختلاف معناداری را نشان نداد. نتیجه‌گیری: تجویز کوتاه مدت آگونیست هورمون آزادکننده گنادوتروپین با اثر تحریکی خود باعث رشد اپی‌تلیوم و افزایش قطر لومن اپیدیدیم می‌گردد، اما تأثیری بر روی ضخامت عضله دیواره اپیدیدیم به عدم وجود گیرنده هورمون آزادکننده گنادوتروپین ندارد.